روایتی از نور و خون و نگاتیو در کافه فلسطین

نشست «چشم‌های فلسطینی؛ روایتی از نور و خون و نگاتیو» با موضوع عکس و عکاسی در فلسطین و رونمایی از مستند «فریم‌های فلسطینی»، بهترین فیلم بخش غزه هجدهمین جشنواره سینما حقیقت، با حضور سعید فرجی، عکاس و کارگردان و تعدادی از هنرمندان حوزه عکاسی، روز چهارشنبه 12 دی ماه در کافه فلسطین برگزار شد.

فضای کافه فلسطین با تصاویری قدیمی از شهرهای فلسطین آراسته شده بود. تصاویری از باغ های زیتون بیسان، کوچه پس کوچه‌های بیت لحم، خیابان اصلی غزه 80 سال پیش، بازارهای قدیمی در الناصره و رام الله، پسر بچه‌های مدرسه‌ای در شهر قدس، سینمای الحمراء در شهر یافا، دروازه دمشق در قدس، دریاچه طبریا، نابلس قبل از اشغال در سال 1940، خانه های قدیمی بیت ساحور و … .

روی میزها، فنجان‌های قهوه عربی همراه با کاسه‌های خرما ارده، آماده پذیرایی از شرکت کنندگان در مراسم بود.

در ابتدای مراسم، مصطفی شوقی مدیر خانه مستند از سعید فرجی برای سال‌ها تلاش و حضور او در مناطق جنگی خاورمیانه و پوشش تصویری جنگی از فرجی تشکر کرد.

در ادامه، مراسم رونمایی از مستند «فریم‌های فلسطینی» به کارگردانی سعید فرجی، به عمل آمد. مستند «فریم‌های فلسطینی» روایت ورود عکاسی به فلسطین و موج حرکت عکاسان غربی به این منطقه به منظور عکاسی از سرزمین مقدس با هدف بازنمایی روایات عهدین است که در طول زمان و طبق سیاست‌های ضد فلسطینی، تبدیل به روایتی دیگر می‌شود.

پس از پخش مستند، حضار با چای فلسطینی و باقلوای عربی پذیرایی شدند. همچنین کارت پستال‌هایی با تصاویری از فلسطین قدیم، به عنوان یادگاری، تقدیم شرکت کنندگان شد. در ادامه سعید فرجی کارگردان مستند «فریم‌های فلسطینی» و وهب رامزی، عکاس نمایشگاه عکس «کلید‌هایی که عمرشان از صهیونیست‌ها بیشتر است»، به سخنرانی پرداختند.

فرجی با اشاره به این نکته که سوژه‌های این مستند، پتانسیل تبدیل شدن به یک اثر سینمایی را دارد، از کمک نادر طالب‌زاده برای ورودش به دنیای عکاسی جنگی گفت: «او همیشه به ما سفارش می‌کرد از ایران بیرون بروید و جهان‌تان را بزرگ‌تر کنید. جنگ ۳۳ روزه، اولین تجربه برون‌مرزی و جنگی من بود و گمان دوستانم بر این بود که این موضوع دیگر ادمه پیدا نمی‌کند و اولین و آخرین تجربه حضور من در جنگ است. اما زندگی من و دوستانم پس از جنگ ۳۳ روزه گره خورد با جنگ، جنگ در زندگی مسلمانان. حالا من راوی این جنگ شده بودم چرا که اگر ما خودمان جنگ را روایت نکنیم تاریخ را باید از زبان دشمن بشنویم. من سعی کردم در دنیا بچرخم و قصه‌های آدم‌ها را روایت کنم و متوجه شدم که چقدر آدم‌ها دوست دارند قصه‌های زندگیشان را بگویند. من معتقدم عکاسی نصف ماجرا و روایت، نصف دیگر آن است. من در این مستند، سعی کردم تصویری از مسلمانان و زندگی آنها بدون جنگ را روایت کنم، چیزی که ما واقعا هستیم نه آنچه را که درباره ما القا می‌کنند. در یک مقطعی تصمیم گرفتم عکاسی جنگ را متوقف کنم و تصویر دیگری از مسلمانان ارائه دهم. معتقدم بزرگ‌ترین رنجی که هم‌کیشان ما دارند این است که مسلمانان همیشه محکوم به دفاع کردن هستند. خیلی زمان کمی داریم و الان بعد از ۲۴ سال کار کردن متوجه شدم و می‌دانم چکار باید کنم و اگر همه عمرم را برای شنیدن روایت آدم‌هایی که رسانه ندارند بگذارم، کار بزرگی نکرده‌ام. به شخصه پذیرفته‌ام امروز هر اثری را که تولید می‌کنیم ممکن است ۵۰ سال دیگه آثارمان دیده شود».

وهب رامزی که این‌ روز‌ها نمایشگاه عکس روایت از زندگی آوارگان فلسطینی در اردوگاه‌های لبنان را برگزار کرده، از سعید فرجی بابت مستند فریم‌های فلسطینی تشکر کرد و درباره نمایشگاه عکس خود گفت: «تا پایان دی ماه، نمایشگاهی داریم به اسم «کلید‌هایی که عمرشان از صهیونیست‌ها بیشتر است». عکاس‌ها گنج پنهانی را به تصویر می‌کشند، عکس‌ها خودشان راوی هستند، یک راوی ساکت که با بیرون از خودشان معنی پیدا می‌کنند و به حرف می‌آیند. عکس‌ها روایت می‌سازند. ما درباره فلسطین و اهمیت آن شناخت داریم، اما خود مردم فلسطین را نمی‌بینیم و نمی‌شناسیم مگر در زمانی که مورد جنایت قرار می‌گیرند. مجموع شرایط بصورت رسانه‌ای و گفتار باعث می‌شود ما از خود فلسطینی‌ها فاصله بگیریم، فلسطینی‌ها را باید شناخت، سبک زندگی و مقاومت آنها را باید شناخت و روایت کرد. فلسطین را نباید و نمی‌توان بدون فلسطینی‌ها دید و سرنوشت فلسطین را خود فلسطینی‌ها رقم می‌زنند و باید بزنند».